Antzerki espresionista

Espresionismoa Amerikako eszenatokian: Paul Green eta Kurt Weillen Johnny Johnson (1936).
Antigona, Max Reinhardtek zuzenduta, 1920an.

Antzerki espresionista abangoardiako espresionismoaren adierazpena da antzerki arloan. Espresionismoa arte eszenikoetan, eta bereziki antzerkian, naturalismoaren berezko errealitatearen irudikapen fidagarriaren aurka agertu zen, kanpoko munduaren imitazioari uko eginez eta gauzen esentzia islatzea bilatuz, gizakiaren ikuspegi subjektiboaren bidez. Ez zuten errealitatean kopia hutsa egin nahi; helburua errealitatearen esentzia bilatzea zen.[1]

Antzerkigile espresionistek antzerkia filosofiaren eta bizitzaren arteko bitartekari bihurtu nahi zuten, ideal berriak transmititu, gizartea berritu. Horregatik, baliabide dramatiko eta eszenikoen berrikuntza sakona egin zuten, August Strindbergen ereduari jarraituz. Espazio eta denbora kontzeptua galtzen zen, eta pertsonaiaren bilakaera psikologikoa nabarmentzen zen, gizartea eraldatuko zuen gizaki berriaren askapen eta gainditze idealen gorpuztea sinbolizatzen zuena.

  1. https://www.espectaculosbcn.com/teatro-expresionista-caracteristicas-autores-y-obras/

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne